نگاه هر چه باشد و رویکرد در هر مسیر که باشد، خلوص می خواهد و استقامت.
حضور به آن منظر و جهت گیری می خواهد.
که باشی.
آن بودنی که در آن دیدگاه مورد نظر است را باشی.
نه آنکه ادای کسی را در آوری که در آن مکتب فرض می کنی.
نه آنکه ادای آن طور دیدن در آوری.
در نهایت عمق نگاه است که روی رفتار سوار می شود. هر چه بخواهیم ظاهر رفتار را اتوکشی کنیم، بدون آنکه باورمان باشد، نهایتا یک جایی خودمان را لو می دهیم. صدای درونمان در می آید.
حالا می خواهی به راه اسلام باشی یا مسیحیت یا بودا.
خواهی تابع استاینر باشی یا رجیو امیلیا یا مونته سوری.
هر کدام را که باور داری از آن شروع کن! آن را باش!
واقعی باش! مرتبط باش! با خودت، با دیگران، با گلدان روی میز، با پرنده ی روی شاخه و گربه ی توی پیاده رو.
به هر مرامی که هستی، مرتبط باش!
راه زنده می شود و نشانگر
دیگر مهم نیست اسمش چه باشد
ارتباط.واقعیت.اصالت.حیات.
درباره این سایت